Bugün Anneler Günü ne mutlu annesi hayatta olanlara. Bu sabaha karşı annemin sarıldım boynuna, al yanaklarından öptüm, ellerinden öptüm.. Dualı ağzıyla her zamanki gibi bizlere hep dua okurdu.. O bizlerin atası, ceddi idi, anneye saygı duymak, anneyi hiç üzmemek bizlerin vazgeçilmezlerinden idi..

Bir buket papatya ve gelincikler vardı elimde. Annem Maltepe çayırlarından topladığımız beyaz papatyalara ve al bayrağım rengindeki gelincikleri çok severdi.

“Oğul bunlar bana şanlı al bayrağımın ay, yıldız ve rengini hatırlatıyor” derdi.

Biz bu özelliğini o çiçekleri böyle çok sevdiğini taa yıllar sonra anlamıştık.

“Çocuklardan anneler gününde hep beyaz papatya ve kırmızı gelinciği neden çok istediğimi ve o çiçekleri neden çok sevdiğimi bilmezler, çünkü şanlı Türk bayrağımızın renkleri bunlar” diye bir sohbet toplantısında kahve içme gününde komşu misafirlere anlatırken duymuştuk..

Annem bizler için Kabe gibi kutsalımızdı. Bizler annemizi su, hava ve toprak gibi çok sever saygı duyardık.

Sabahın ilk titrek ışıkları odamı aydınlatmış annemin yanaklarından, ellerinden öpmeye hala doyamamıştım. Gözlerimi sildim, sarıldığım annemin fotoğrafı da gözyaşlarımdan ıslanmıştı. Güneşin doğuşu ile annem cennetine bulutlara doğru koşar adımlarla gitmişti, yetişmek ne mümkündü.. Sarıldığım resmini tekrar öptüm, sonra duvardaki en güzel yerine yeniden astım.

Annesizlik ne kadar da zormuş, meğerse annem 2006 yılında cennette uçmuştu, babamla el ele bana her akşam kutup yıldızının yanından el sallıyorlardı, onlar birer yıldız olmuşlardı, tıpkı saçlarıma dolan tarifsiz acılar yaşatan yıldızlar gibi kapkara gecemi bembeyaz aydınlatıyorlardı.

Annelerimizin yaşarken değerini, kıymetini ne olur bilin, sonra gözyaşlarınız ile arkadaş olmayın. Rahmete eren tüm değerli anneleri saygıyla anıyorum, anne sizler sonsuzlukta sönmeyen birer yıldızsınız.

Ana başta taç imiş, her derde ilaç imiş, bir evlat pir olsa da, anaya muhtaç imiş.

(Aykut Ünker – 9 Mayıs 2021)